Janusz Korczak

Nie chcę zbyt dużo pisać o tym wspaniałym człowieku. Moim zdaniem wzór dla każdego pedagoga. Wzór dla każdego człowieka. Poniżej, krótka notatka przedstawiająca sylwetkę tego człowieka.

Kadr z filmu Andrzeja Wajdy

Janusz Korczak. Urodził się w Warszawie 22 lipca 1878/1879 roku w asymilowanej rodzinie żydowskiej. Jego Ojciec, adwokat, umiera gdy Korczak ma 11 lat. Kończy się dostatek i młody Janusz zaczyna pracować jako korepetytor. W 1898 rozpoczyna studia medyczne, później pracuje jako lekarz w szpitalu. Często leczył biednych ludzi za darmo, a nawet kupował im potrzebne leki. Uczestniczył w trzech wojnach i dwóch rewolucjach, jako lekarz wojskowy, na froncie również pomagał ludności cywilnej. W 1907 roku postanawia nie zakładać własnej rodziny, chce poświęcić swoje życie innym, zaczyna pracę z dziećmi. Wyjeżdża na kolonie, tworzy Dom Sierot, z którym zwiąże się na całe życie. Obserwuje zachowanie dzieci w domu i spisuje swoje spostrzeżenia. Tworzy również książki i czasopisma dla swoich podopiecznych. Udziela się w różnych Towarzystwach Naukowych i Uniwersytetach.
5 sierpnia 1942 roku Janusz Korczak i 200 jego podopiecznych z innymi opiekunami z Domu Sierot zostają wywiezieni do obozu zagłady w Treblince. Była to ich ostatnia podróż.

Podstawowe założenia pedagogiki Janusza Korczaka:
dziecku należy się szacunek, powinno być traktowane jako podmiot, gdyż rozwija się dzięki własnej aktywności
wychowanie powinno być traktowane jako proces oparty na partnerstwie
dziecko powinno mieć zapewnione prawo do opieki
całe społeczeństwo dorosłych powinno być odpowiedzialne za warunki życia dziecka
powinno się poszukiwać i pogłębiać wiedzę o dziecku
tworzenie Samorządów, Sądów Koleżeńskich
zauważenie i podkreślanie wyjątkowej roli dziecka w życiu społecznym
akcentowanie i przestrzeganie praw dziecka ( Korczak jest jedną z pierwszych osób walczących o Prawa dziecka)
potrzeba indywidualnego podejścia wychowawcy do każdego dziecka
Zestawienie najważniejszych publikacji Janusza Korczaka
Korczak tworzył książki dla dzieci, które stawały się lekturami szkolnymi. Również pisał dramaty, sztuki teatralne, powieści. Jako pedagog stworzył wiele publikacji specjalistycznych.
Dzieci ulicy- książka oparta na obserwacjach biednych dzielnic Warszawy
Dziecko salonu Powieść zawierająca wątki autobiograficzne.
Momenty wychowawcze
Jak kochać dziecko, Dziecko w rodzinie,
Pedagogika żartobliwa
Król Maciuś Pierwszych